spirit van de plek II

Groepsproces in de DDI community in Nairobi.

Local spirit

Met veel plezier ben ik dit voorjaar naar Nairobi, Kenia gereist om deel te nemen aan een DDI seminar over conflicthantering. Mijn focus op de spirit van de plek inclusief.

Ja, het was een 4 miljoenen stad op 2000m hoogte op het zuidelijke, Afrikaanse continent. Geen probleem voor mij om hier met de voeten op de aarde te staan, zelfs op deze aanzienlijke hoogte. Ik heb genoten van de zachte ontspannen aarde, zelfs in zo’n als gevaarlijk en crimineel bekende stad met enorme diversiteit. Prachtige bomen, wilde dieren, armoe en rijkdom, vluchtelingen uit naburige landen, vooral Congo. 

Het schoolsysteem is een goed uitgewerkte pijler in de samenleving, jonge mensen zijn vaak heel hoog opgeleid, het lastige punt is later een passende baan te vinden bij dit opleidingsniveau.

Tijdens het seminar was er waardevolle uitwisseling in tweetallen, triades en groepsverband, mijn verrassing was de enorme hartelijkheid tussen de deelnemers. Waar in Amsterdam vaak een sfeer is van ‘professionaliteit’, dat wil zeggen zakelijkheid en competitie, voelde ik hier veel warmte, aanwezigheid en ondersteuning. Concreet, helder, direct naar de essentie. Geen verhullende woorden en gebaren, gewoon menselijk contact. Er werden ook zaken gedaan, verbindingen gelegd en perspectieven in kaart gebracht. 

Mijn lering over de spirit van de plek heeft te maken met de lokale spirit van de community, van het land.  In een groepsproces over het thema mannen en vrouwen kwam ik met de inbreng van transgender en andere minder breed gedragen vormen. In Kenia not done. Het is er wel en wordt niet met woorden benoemd, het zou gevaarlijk kunnen zijn. Het kwam niet door de censuur van de local spirit. Gelukkig. Naïef van mij in de huidige consensus realiteit.

Na mijn eerste verbazing en ook irritatie, begon ik aan een innerlijk proces, een kleine zoektocht naar de local spirit in Amsterdam, waar bijna alles gezegd mag worden. Hetzelfde. Mijn herinnering ging naar deelnemers uit andere landen en continenten die door Amsterdam lopen alsof het een soort paradijs is waar alles kan. Zo open, zo rijk en vrij, en zo voort. Geen oog voor onze rechts-liberale regering die sociale voorzieningen om zeep helpt.

En dan hoor ik mezelf zeggen ja, maar…..