inzichten met betrekking tot het omgaan met onoverzichtelijkheid
wachten of gaan?
spirit of time and place
Andere omgevingen geven nieuwe inzichten en ruimte voor leerervaringen. Een van de onderwerpen die ik tegen kwam tijdens mijn verblijf in Cairo was de vraag: hoe kom je naar de andere kant van de straat? Hoe kun je oversteken zonder stoplicht en met enorme verkeersdrukte. Niemand stopt, het verkeer gaat alsmaar door…..
Wel moet het kunnen, anderen komen hier ook overheen, levend, gezond. Hoe doen zij het ? Kijken, communiceren, meegaan met de stroom, ruimte zoeken, zien wat anderen doen. Soms samen gaan, wanneer die mogelijkheid zich voordoet. Simpel.
Na de eerste aarzelingen is het mij ook gelukt. Graag samen met iemand anders, spontaan vormen zich kleine groepen medestanders. Net zo goed alleen, met vertrouwen, contact en gevoel voor de stroom. Het kan dus prima, anders dan bij ons, waar mensen boos kijken wanneer je te lang op de linker baan rijd of je op andere manier niet aan de regels houdt. Je vertrouwt dan op regels, niet op mensen.
Deed mij ook denken aan teams. Team samenwerking in drukke of onoverzichtelijke tijden. Er is chaos, iedereen doet maar wat en op een bepaald moment staat iemand op en vraagt naar de regels. Wat hadden wij hierover afgesproken? Wat zijn gebruikelijke procedures? Is er een protocol ? ……… Er moet een protocol komen. Laten wij een werkgroep vormen, een commissie, laten wij in deze of een andere vergadering hierover verder praten.
Vervolgens is ieder individu overgeleverd aan de eigen elleboog.
Het mogelijke alternatief: kijken wat anderen doen, je doel in het oog behouden, communiceren, tijdelijke samenwerking zoeken en vooral in het moment zijn. Wat is er nu? Wanneer is het moment om te gaan? Wat is het tempo? Wie is de ander? Wat is de rol van het collectieve? Hoe verhoud ik mij tot deze beweging?
Geef een antwoord